پست های ویژه
دانلود رمان شکلات تلخ pdf از هما پور اصفهانی
با لینک مستقیم برای اندروید و کامپیوتر
ژانر رمان: عاشقانه، معمایی
خلاصه رمان شکلات تلخ
اردلان فانی در رمان سیگار شکلاتی کشته می شود اما در رمان شکلات تلخ مشخص می شود که‌او زنده است و با هویت‌جعلی در باند دیگری رخنه‌کرده است و در صدد براندازی ان باند است در جریان یکی از ماموریت هایش هویت او برای دختری به نام فریال لو می رود و او مامور کشتن این دختر می شود اما به جای کشتن اون تصمیم دیگری می گیرد. این رمان در اصل جلد دوم رمان مشهور سیگار شکلاتی از همین نویسنده است.
رمان های پیشنهادی:
دانلود رمان یاسمین
دانلود رمان دارکوب
قسمتی از رمان
همین که گفتم! من مهمونی بیا نیستم. می خواین قبول کنین، می خواین نکنین. به زور که نمی تونین منو بکشونین دنبال خودتون. جایی که اون هست من پامم نمیذارم. بذارین پاتون برسه به این خراب شده، بعد برام تصمیم بگیرین چه کنم چه نکنم! جیغ مادرم همزمان که نگاهش روی گرد و غبارهای بلند شده از لگد من خیره مانده بود، بلند شد: – خب نیا… چه مرگته هار شدی؟! واسه همین می گم بیشتر از این نمیذارم اینجا بمونی. هر چی دورتر از ما باشی بیشتر هار میشی. بی توجه به غرغرهای مادرم باز جیغ زدم: – معلومه که نمی خوام کنار شما باشم، هی بکن نکن! اینو بپوش اونو نپوش، آقای دکتر چی میگه؟ جناب مهندس اولی العظم چی میگه؟ خرچی میگه؟ گاو چی میگه؟ طلاهات کو؟
زنجیر صد کیلوییت چرا به گردنت نیست؟ موهات چرا بیرونه! اه اه اه… ولم کنین مادرم کمر همت بسته بود تا دیوانه ام کند. از جا بلند شد و در حالی که موهای مش شده اش را با ناز پشت گوشش هدایت می کرد، راه افتاد سمت تلفن و انگار که من تا آن لحظه با دیوار حرف می زده ام گوشی تلفن را برداشت و گفت: – یعنی مطهره هنوز کار می کنه؟ خدا کنه شمارهش عوض نشده باشه! واسه فردا که بابات میآد باید بگم بیاد کل خونه رو تمیز کنه. این چند ماه که نبودیم همه جا رو خاک گرفته! توام که الحمدالله شعور نداری یه ذره دست به سر و روی اینجا بکشی. چپیدی توی اون سولدونی خودت و از راه دور برای ما فقط تز میدی؟ حالا که او تصمیم داشت به من و حرف هایم توجه ای نکند من هم باید راه خودش را پیش می گرفتم.
از جا بلند شدم. می دانستم از گوشه چشم همه حواسش به من است، ولی دیگر برایم مهم نبود. آمده بودم در صلح همه چیز را حل کنم، ولی مشخص بود که این قضیه در صلح حل شدنی نیست. مانتوام را برداشتم، شالم را هم سرسری روی موهای اکستنشن بلوندم کشیدم و در کسری از ثانیه کیفم را چنگ زدم و از خانه بیرون زدم. حتی مهلت ندادم جیغ مادرم تمام و کمال به گوشم برسد. باید دست و پایشان را از زندگیام کوتاه می کردم. سریع پشت فرمان دویست و شش مشکی رنگم پریدم و پر گاز خودم را از آن کوچه و آن خانه لعنتی دور کردم. من از آنها فاصله گرفته بودم چون دیگر حوصله هیچ کدامشان را نداشتم. نه حوصله برادری را که تمام فکر و ذهنش رفتن از ایران بود و بالاخره هم رفت.
نه حوصله پدری که جز کار و منفعتش به هیچ چیز اهمیت نمیداد و نه حوصله مادری را که دغدغه اش بالا بردن تعداد مقاله ها و تحقیقاتش و ارج و قرب علمی اش بود. خسته بودم از همه آنها. به بهانه تحصیل در دانشگاه شهری دیگر از آنها دور شدم، ولی حالا باید چه کار می کردم؟ درسم تمام شده بود و خیلی خوب می دانستم اگر آنها از تهرانشان دل کنده و سراغم آمده اند تنها یک دلیل دارد. برگرداندن من! برگشتن من هم به منزله از دست دادن تمام چیزهایی بود که نمی خواستم از دست بدهم. آزادی ام، مهمترینش با تمام قوا گاز دادم و ماشین را داخل اتوبان انداختم. شلوغ بود و ماشین ها با سرعت کم رانندگی می کردند، ولی من حوصله آرام رفتن را نداشتم. هیچوقت حوصله آهسته رانندگی کردن را نداشتم.
